“Η τέχνη μου έσωσε 2 φορές την ζωή”
“Στο σχολείο, ήμουν πάντα από τους τελευταίους. Για να περάσω τις εξετάσεις, έκανα επανάληψη διαβάζοντας δυνατά όλο το βράδυ, καθισμένος στο μπάνιο με ένα φακό πιασμένο στο βιβλίο”
Κάθε φορά που έπαιρνα τον έλεγχό, έγραφε το ίδιο πράγμα: ‘Το μυαλό του Charles είναι συνεχώς απών και κοιτά από το παράθυρο”. Ακόμη θυμάται: “Αυτό που έκανα ήταν να απομονώνω το οπτικό ερέθισμα έτσι ώστε να μπορώ να ακούσω καλύτερα, αυτά που έλεγε η δασκάλα “
Προσωπογραφίες σαν φωτογραφίες
“Και σήμερα κάνω το ίδιο. Δεν έχω καθόλου βραχύχρονη μνήμη. Δεν θυμάμαι και αναγνωρίζω πρόσωπα. Δεν θυμάμαι ονόματα. Εξακολουθεί να είναι πρόβλημα”. Ο Close πάσχει από προσωπαγνωσία, γνωστή ως τύφλωση προσώπων. Οι κριτικοί, μιλώντας για τις φωτογραφίες του, είπαν ότι τα πρόσωπά του στους πίνακες, διαφοροποιούνται από τις φωτογραφίες, γιατί ισοπεδώνει τα χαρακτηριστικά τους, έτσι ώστε να αποτυπώνονται πιο εύκολα στην μνήμη. Τα γιγαντιαία κεφάλια που ζωγραφίζει με ιατροδικαστικές λεπτομέρειες, έχουν γίνει διάσημα ισορροπώντας ανάμεσα σε εικονική και αφηρημένη τέχνη.
Η δύναμη του πατέρα του
Ο πατέρας του Close μπόρεσε να διατηρήσει την “φλόγα” που κάποια στιγμή θα του έσωζε την ζωή: “Παρόλο που οι γονείς του ήταν φτωχοί, αγόρασαν ένα σετ λαδομπογιές και κάθε Σάββατο τον έστελναν για μαθήματα ζωγραφικής σε ένα χώρο που μπορεί να ήταν και κακόφημος τα βράδια”. Ο πατέρας του έφτιαχνε παιχνίδια , μαγικά κόλπα και μαριονέτες, έτσι έγινε ο διασκεδαστής της τάξης για να μπορέσει να αντισταθμίσει την ακαδημαϊκή του αποτυχία, αλλά και την αθλητική του ανικανότητα.
Chuck Close
Αναπηρία και τέχνη
Για αυτούς που ξέρουν την βιογραφία του – που περιλαμβάνει έναν τραυματισμό στην σπονδυλική στήλη, που τον άφησε ανάπηρο από τον λαιμό και κάτω. Μέσω θεραπείας τέχνης συνήλθε, αλλά χρησιμοποιεί ακόμη αναπηρικό καρότσι –η ιστορία του, είναι ένα παράδειγμα προσωπικών προκλήσεων. Η απάντηση που έδωσε σχετικά με την εξέλιξη της ζωγραφικής του, ήταν ¨Η δουλειά μου έγινε πιο εορταστική και φωτεινή”
Chuck Close η αναπηρία δεν στέκεται εμπόδιο στην τέχνη
O Close επισημαίνει, ότι όταν ζωγραφίζει ζωντανά, μέσα από την καθημερινότητα, τότε το μυαλό του πλημμυρίζει από τις εικόνες άλλων ανθρώπων.
Πηγή: The Sydney Morning Herald/ facebook.com/dyslexia.gr
Πως ο Close κατάφερε και μετέτρεψε το μειονέκτημά του να θυμάται πρόσωπα, σε πλεονέκτημά του, ζωγραφίζοντας τα με μια ιδιαίτερη τεχνική που τον κάνει να ξεχωρίζει. Ψάξτε και εσείς τα δικά σας δυνατά σημεία και δουλέψτε με αυτά τις αδυναμίες σας. Σίγουρα θα σας βγει σε καλό.
