Το να μπορέσουν οι μαθητές με δυσλεξία και ειδικές μαθησιακές δυσκολίες να αποδείξουν τις γνώσεις τους, είναι ένας άθλος. Μια πρόκληση γιατί οι εξετάσεις απαιτούν προφορική μνήμη εργασίας, εντοπισμό κατάλληλων λέξεων, εκτελεστικές λειτουργίες, γραφή και γενικότερα δεξιότητες οι οποίες τους δυσκολεύουν.
Σε πολλών μορφών εξετάσεων, πίσω από την επιλογή των απαντήσεων υπάρχει πάντα μια πρόθεση και μια λογική. Πολλές φορές όμως, υπάρχουν και σκόπιμα λάθη-παγίδες στα οποία μπορεί να πέσει εύκολα ο εξεταζόμενος. Τις περισσότερες φορές το εξεταστικό σύστημα δεν προσαρμόζεται στις ανάγκες των μαθητών (όπως θα έπρεπε). Οπότε οι μαθητές ή προσαρμόζονται ή αποτυγχάνουν.
Παράδειγμα από ένα γραπτό μαθητή 3ης δημοτικού. Η δασκάλα σημείωσε λάθος την απάντηση στην ερώτηση 5Χ3 (που έπρεπε να γίνει με επαναλαμβανόμενη πρόσθεση). Ο μαθητής είχε γράψει 5Χ3=5+5+5 ενώ έπρεπε να γράψει 3 + 3 + 3 + 3 + 3.
Στην επόμενη άσκηση, η δασκάλα ήθελε να δει 4 σειρές από 6 και όχι 6 σειρές από 4.
Ευελιξία στην επίλυση
Το χειρότερο είναι ότι με μια τέτοια πρακτική αξιολόγησης, ο μαθητής θα μάθει, ότι είναι λάθος να φτάνουμε στο ίδιο αποτέλεσμα με διαφορετικούς τρόπους. Η προσέγγιση αυτή, θα αποθαρρύνει την χρήση ευελιξίας στην επίλυση προβλημάτων, έτσι θα χάσουμε την “μεγάλη εικόνα” της εκφώνησης της άσκησης.
Ειδικά για τους δυσλεκτικούς μαθητές, είναι πολύ σημαντικό να διδάσκουμε στρατηγικές επίλυσης που βασίζονται στα δυνατά σημεία του κάθε μαθητή. Εάν είναι αδύναμη η προφορική μνήμη εργασίας και η ανάκτηση βασικών μαθηματικών εννοιών, τότε είναι απαραίτητο να αφήνουμε τους μαθητές να κάνουν διαγράμματα. Να αναγνωρίζουν μοτίβα, να σχεδιάζουν εικόνες, να βλέπουν viideo και κινούμενα σχέδια, να χρησιμοποιούν αριθμομηχανή, γιατί έτσι αναπτύσσουν την μαθηματική κατανόηση και συλλογιστική.
Γιατί η γραπτή δοκιμασία μπορεί να είναι χαοτική.
Εκπαιδευτικοί μαθητών με δυσλεξία (που στην πραγματικότητα υπάρχουν σε κάθε τάξη), θα πρέπει να ξέρουν ότι πολλοί δυσκολεύονται να αυτοματοποιήσουν την γραφή γραμμάτων αλλά και αριθμών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, η οποιασδήποτε μορφής γραπτή εργασία (και των εξετάσεων) να επιβαρύνει ιδιαίτερα την μνήμη εργασίας και να προκαλεί χάος στους μαθητές.
Απαραίτητες είναι οι ειδικές εξεταστικές ρυθμίσεις για μαθητές με δυσλεξία, δυγραφία, δυσαριθμησία και ΔΕΠ(Υ).
Κατανόηση του “γιατί” σε κάθε βήμα
Για να μπορέσουν οι δυσλεκτικοί μαθητές να διαπρέψουν στα μαθηματικά, πρέπει να έχουν κατανοήσει το “γιατί” πίσω από κάθε βήμα επίλυσης ενός μαθηματικού προβλήματος. Οι μαθητές μπορούν να βοηθηθούν μαθαίνοντας τις βασικές μαθηματικές αρχές. Μέσα απτές δραστηριότητες, με χρήση χειροπιαστών καθημερινών υλικών, ξεπερνώντας τους πολύπλοκους γραπτούς ορισμούς.
Αποφυγή διακρίσεων στην εκπαιδευτική επιτυχία
Για πολλούς δυσλεκτικούς μαθητές, η γραφή δεν αυτοματοποιείται μέχρι τα τελευταία χρόνια του δημοτικού και τα πρώτα του γυμνασίου. Το να θέτουμε εμπόδια λόγω των γραπτών, σε μαθητές, για να κατακτήσουν ανώτερες μαθηματικές έννοιες είναι αντίθετο με το άρθρο 504 της πράξης σχετικά με την αναπηρία του 1973. Αποτελεί διάκριση ενάντια σε άτομα με αναπηρίες. Ο νόμος ορίζει ότι τα σχολεία, πρέπει να λάβουν απλές και φθηνές αλλαγές, έτσι ώστε να επιτρέψουν μαθητές με αναπηρία να επιτύχουν στο σχολικό πλαίσιο.
Σωστό αποτέλεσμα, αδυναμία προφορικής ή γραπτής εξήγησης
Πολλοί δυσλεκτικοί μαθητές είναι περισσότερο κιναισθητικοί ή οπτικοί τύποι, παρά λεκτικοί. Η σκέψη τους σχετικά με το πως οι αριθμοί σχετίζονται μεταξύ τους, μπορεί να μην μπορούν να την εκφράσουν, ούτε να αναλύσουν προφορικά τα επιμέρους βήματα (Steve Chinn’s μοιάζουν περισσότερο με ακρίδες παρά με σκουλήκια). Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να έχουν υπόψη τους ότι οι μαθητές μπορεί έχουν φτάσει στο σωστό αποτέλεσμα, αλλά να δυσκολεύονται να εξηγήσουν το πως με λόγια.
Πηγή: Dyslexic Advantage